Fotobijschrijft: Margriet van Oosten (links) en Sandra van der Plas.

Voldoende reden om eens te gaan praten met Projectleider Margriet van Oosten en Coördinator Participatie Sandra van der Plas. We spreken elkaar in het restaurant van het provinciehuis in Lelystad. Voor de gelegenheid zijn ook Gerrit Jan Tempelman, Jörgen Reynaert en Daniël Francisco aangeschoven. Het driemanschap vertegenwoordigt de groep werknemers die in de achterliggende periode met succes door de procedure kwamen en een aanstelling bij de Provincie Flevoland hebben gekregen.

                          Aannemen mensen met een beperking: Provincie Flevoland                                  boekt goede resultaten

Roer om

Hoe zit dat nou, vragen we aan Margriet, wat verklaart de goede resultaten die er nu worden bereikt? “Aanvankelijk lukte het ons niet om het zogenaamde quotum arbeidsplaatsen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt te realiseren”, legt Margriet uit. Ze is eerlijk en draait ook niet om de hete brij heen: “Er was in het begin zeker scepsis, zoals je dat in veel organisaties ziet die met de invulling van de Banenafspraak beginnen. ‘We zijn een kennisorganisatie’ hoorde ik dan als argument, waarbij verwezen werd naar het hoge opleidingsniveau binnen de ambtelijke beleidsorganisatie.” Margriet, legt uit dat de jobcarving mede daardoor lastig uitvoerbaar bleek. Bovendien waren de processen nog niet in orde en de organisatie moest nog wennen aan de begeleiding. “Het ligt nu allemaal achter ons. Maar we hebben hiervan wel ontzettend veel geleerd en met die kennis en ervaring zijn we erin geslaagd om de organisatie succesvol bij te sturen. Toen we het roer in de organisatie omgooiden en met UWV en de gemeente Lelystad goede afspraken maakten, ja toen kwamen de CV’s langs met goede kandidaten waarmee we de juiste matches konden realiseren.”

Het resultaat

En zie het resultaat, de inhaalslag is flink op gang gekomen. Negen plaatsingen tot dusver, waarvan er zelfs alweer enkele naar een vaste baan elders zijn doorgestoomd. Dat schept weer ruimte voor anderen. Coördinator Sandra van der Plas is zichtbaar trots als Gerrit Jan Tempelman zijn verhaal doet. Gerrit Jan zit in een rolstoel en spreekt soms moeilijk. Maar hij doorliep de middelbare school en studeerde uiteindelijk af aan het HBO in de journalistiek. Daarna was hij 3 jaar werkzoekende en hij deed freelancewerk. Gerrit Jan herinnert zich het gesprek met zijn jobcoach nog heel goed, toen er weer een sollicitatie was mislukt. Hij merkte teleurgesteld op: “Wat moeten we in hemelsnaam nog doen, alles loopt stuk, hoeveel zin heeft het nog?” Tja, en nog geen maand later kwam ineens de Provincie Flevoland langs, of hij voor een gesprek langs wilde komen. De rest van het verhaal gaat van een leien dak: kennismaking, gesprek, aangenomen. Op de afdeling Bestuurs-en Directieondersteuning. Daar schrijft hij nu mooie stukken, artikelen die overal worden gepubliceerd zowel binnen als buiten de Provincie.

Fotobijschrift: Gerrit Jan Tempelman

Niet bang zijn

“Het is een mooi verhaal”, zegt Sandra van der Plas. De goedlachse coördinator is trots op het succes van Gerrit Jan. “Belangrijk is dat je moet kijken naar het talent van de mensen. Dat ze een beperking hebben dat weten we wel. Je moet ook niet bang zijn, maar gewoon doen! Het is goed te zien dat de dingen momenteel in veel gevallen op hun plek vallen.” Maar dat gaat niet vanzelf, erkent Sandra, er komt nogal wat bij kijken. Alle CV’s passeren nu haar bureau. Ze selecteert ze. Ze wikt en weegt. Houdt ruggenspraak. Kortom, ze gaat niet over één nacht ijs. En als ze een goede kandidaat heeft gevonden, dan gaat ze er intern actief de boer mee op.  En ze vindt de jobs, in de binnendienst, de buitendienst, maar ook op de helpdesk. En als de kandidaten eenmaal hun plek hebben gevonden houdt ze een oogje in het zeil. Van Jörgen Reynaert is ze nu zelf interne jobcoach. Jörgen werkt in het restaurant. “Ik begin ’s ochtend om kwart voor acht, iedere dag”, zegt hij niet zonder trots. “Dan begin ik met de voorbereidingen en bereid ik zelfstandig de broodjes voor de lunch. Ik sta ook in de spoelkeuken en maak alles schoon”, zegt hij. Jörgen is blij met zijn werk, dat hij met veel toewijding verricht.

Fotobijschrift: Jörgen Reynaert (links) en collega Aliec Straatsma.

Creatieve oplossingen

Margriet zegt dat ze soms ook tegen muren aan loopt. Niet dat ze zich er door laat tegen houden. Integendeel. Ze zoekt naar creatieve oplossingen die werken. Ze geeft een voorbeeld: “In het kader van een SROI-verplichting (Social Return of Investment) bleek dat kandidaten in aanbestedingen niet bij de Provincie werden meegeteld. In de aanbestedingsprocedure met facilitair bedrijf Hectas hebben we in overleg besloten om Daniël Francisco als schoonmaker aan te nemen en hem gelijktijdig uit te besteden aan Hectas. Daniël knikt heftig als de vraag wordt gesteld of hij zijn werk leuk vindt. “Zeker!”, zegt hij “ik ben erg blij dat ik iedere dag naar mijn werk kan gaan. Schoonmaken is leuk werk. Vooral de trappenhuizen schoonmaken vind ik fijn om te doen.”

Fotobijschrift: Daniël Francisco

 “En daar hebben we er veel van”, zegt Sandra. Voorlopig dus werk genoeg bij de Provincie Flevoland. En mocht het niet meteen of maar half lukken, Sandra heeft de oplossing al bedacht: “Overheden die dicht bij elkaar zitten, zoals wij hier in Lelystad, kunnen ook goed samenwerken en bijvoorbeeld van twee halve banen één maken.”

Daar zit wat in. Het zijn vooral mensen zoals Sandra van der Plas en Margriet van Oosten die vanuit de praktijk werkend met praktische oplossingen komen en daarmee flinke positieve bijdragen kunnen leveren aan de realisatie van de Banenafspraak.