Ambassadeur in de spotlight: 'Zo'n hekel aan hokjes'

28-04-2016 4073 keer bekeken 0 reacties

Hans Marsé. Als Amsterdamse jongen zoefde hij vroeger door de straten van Mokum op zijn brommertje. Als elektricien. “Met een paar pijpjes, draad en een gereedschapskoffer.” Nu is hij eigenaar van Breedveld & Schröder: het Almeerse elektrotechniek bedrijf met het predikaat Koninklijk.

“Omdat ik destijds de kansen kreeg in mijn omgeving, sta ik nu hier." Met die kansen doelt Marsé op de financiële bijdragen die zijn schoonouders leverden zodat hij door kon leren. Die opleidingskansen probeert hij nu ook aan anderen te geven. “Het is heel simpel, als iemand met een beperking zijn taken uit kan voeren op het werk, dan heeft hij wat mij betreft geen beperking.”

Praktisch ondernemen

De ondernemer Hans Marsé is wat dat betreft nog net zo praktisch als de elektricien die hij vroeger was. “Ik heb bijvoorbeeld een jongen gehad met dyslexie. Die moest alles drie keer lezen. Tja, dan is dat toch gewoon zo. Hij deed zijn werk verder prima. De rest van de jongens wachtten dan even als dat nodig was.”

Loyale werknemers van hoog niveau

Bij Breedveld & Schröder wordt daarnaast ook aan anticyclisch opleiden gedaan. Wanneer het slechter gaat met de economie, zijn er toch altijd zo’n tien stagiaires aan de slag. “Die houden we gewoon bij ons. Dat vergroot de loyaliteit en daarnaast ook het niveau van je werknemers. Als het vervolgens economisch weer beter gaat, staat de rest van de bedrijven te springen om zulk personeel.”

“Overigens gaat het natuurlijk niet alleen om mensen met een verstandelijke beperking. Ook lichamelijk kan er iets aan de hand zijn. Maar iemand die in zo’n geval maar 25 uur per week kan werken, zou bijvoorbeeld wel de taken kunnen oppakken binnen een functie met dezelfde urenbelasting.”

Geen hokjes

Wat betreft het plaatsen van mensen met de ‘indicatie banenafspraak’, denk Marsé dat het goed op de rails staat. “Eén uniek aanspreekpunt voor ondernemers zou het ideaal zijn, daar kunnen we naartoe werken. Als er iets misgaat zijn hier in Almere de lijntjes met bijvoorbeeld de wethouder in ieder geval kort. Oh, en ik heb er alleen zo’n hekel aan om mensen in een hokje te plaatsen.”

Cookie-instellingen