Column  29 december 2020 - Aart van der Gaag, een leven lang werkzaam (publiek en privaat) op de arbeidsmarkt. Boegbeeld VNO/MKB/LTO, inzet 100.000 arbeidsbeperkten, inspirator overheid voor de 25.000 banen.

Vandaag verscheen een bericht naar aanleiding van een brief en twee rapporten die staatsecretaris Van ’t Wout veertien dagen geleden naar de Tweede Kamer stuurde. Het rapport waarop de krant zich nu baseert, bevatte toekomstverkenningen over de Banenafspraak. Op de website schreven we er eerder over. Het speelt scenario’s door over wat er de komende jaren kan gebeuren. Nut en noodzaak van dit rapport laat ik even in het midden, maar hoe je op basis van mogelijke toekomstroutes tot de conclusie kan komen dat de Banenafspraak is mislukt, is me echt een raadsel.

En het maakt me boos. Want: berichten als deze zetten alle inspanningen werkgevers, werkzoekenden met een arbeidsbeperking in een hoek. Hardwerkende en doorgaande ondernemers, projectleiders en afdelingshoofden, die zich ook in deze zware coronatijden blijven inzetten, voelen zich in hun hemd gezet. Het ontkent de enorme inclusieve vorderingen die op de arbeidsmarkt zijn gemaakt en het gaat simpelweg voorbij aan de feiten.

We hebben met elkaar een Banenafspraak gemaakt. Het doel daarvan, 125.000 banen in 2026, is bekend. Om de vorderingen in de gaten te houden, is voor ieder jaar een streefgetal afgesproken. De tabel is terug te vinden op onze homepage. Oplettende lezers zullen zien dat de aantallen ieder jaar gehaald zijn en zelfs in coronajaar 2020 de totalen nog aan de goede kant van de streep staan.

Dat dit niet betekent dat we zonder inspanning het einddoel gaan halen, is me vanzelfsprekend duidelijk. In het verleden behaalde resultaten geven geen garantie en sowieso stelt de pandemie de economie voor gehele nieuwe uitdagingen. We kunnen niet zonder creativiteit, goede voorbeelden, ambassadeurs en een onverminderd commitment van werkgevers. We hebben vereenvoudiging van regelgeving en dienstverlening (hint voor de Tweede Kamerleden: Breed Offensief) nodig. Er is echt nog veel te doen. Maar dat is echt iets totaal anders dan de Banenafspraak op een regenachtige dinsdagochtend maar even af te schrijven.

Ik zou er niet boos om moeten worden. Ik weet het, de medialogica, slecht boven goed nieuws, versimpeling voor nuancering, is onverbiddelijk. Ik zou er niet boos om moeten worden, maar ik ben het wel. Mea culpa.